วันพฤหัสบดีที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2559

ชีวิตเหมือนสายน้ำ

ชีวิตเหมือนสายนำ้ ไหลจากที่สูงลงต่ำเสมอ
ไม่มีอะไรจีรัง ทุกสิ่งล้วนอนัตตา

นอกจากต้องมีความรัก และความอดทนแล้ว คงต้องมีดวงไปด้วย
หรือไม่ก็ต้องเป็นคนมีเสน่ห์ ให้คนชอบได้
หรือทำอย่างไรให้คนชอบเรา รักเรา และที่สำคัญอยากดูเราแสดง
เป็นนักแสดงเมื่อต้องอยู่ในที่สาธารณะ ต้องยิ้มแย้มสดใสนะ
และมีมนุษยสัมพันธ์อันดี

การทำให้คนรักก็ดีกว่าให้คนเกลียดใช่ไม๊
บางคนพอได้แสดงก็ลืมตัวคิดว่าวิเศษกว่าคนอื่น
สำหรับผม การได้แสดงยิ่งทำให้เรารู้จักความเป็นมนุษย์อันแสนธรรมดามากขึ้น
มนุษย์เราล้วนหลงใน รูป รส กลิ่น เสียง ยึดมั่น ถือมั่น
ปัญหาทุกอย่างเกิดจากสิ่งเหล่านี้ทั้งนั้น
การได้แสดงเป็นตัวละคอน ทำให้เราต้องรู้จักเขาให้ลึกซึ้ง
ว่าความต้องการของเขาคืออะไร
ปัญหาที่เกิดขึ้นเกิดจากสาเหตุอะไร ทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น
ต้องคิดหาสาเหตุให้เจอ ก็จะช่วยให้เราแสดงเป็นเขาได้
ต้องคิดแบบเขาให้ได้
ชีวิตของตัวละคร "บท"ได้กำหนดไว้แล้ว
เราต้องเข้าไปในความคิด หาเหตุผลของเขา เพื่อให้ไปตามจุดจบที่บทได้กำหนดมา
การแสดงสำหรับผมก็เหมือนได้ศึกษาชีวิตและการกระทำของมนุษย์
จนเมื่อเล่นจบแล้ว ก็เป็นคติเตือนเรา ในการกระทำต่างๆ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น